کد مطلب:24293 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:341
پذیرایی پیامبر از مهمانان چگونه است؟
این غذا چه غذایی است كه رسول اكرم دعوت می كند؟ مؤمنین، مهمانانِ رسول اسلامند، در عین حال كه ظاهر آیه از نظر پذیرایی صوری محفوظ است، اما از امام ششم سلام الله علیه در ذیل آیه «فلینظر الانسان الی طعامه» به نقل مرحوم كلینی(ره) رسیده است كه «علمه الذی یاخذه ممن یاخذه» [1] شما علمی را كه فرا می گیرید، نظر كنید ببینید از چه كسی آن را می گیرید. گاهیطعام، یك طعام ظاهری است كه با باران، مزرعه ها و باغ ها سر سبز و خرّم می شود و گاهی یك طعام حقیقی و معنوی است كه غذای روح می باشد و جان را تغذیه می كند. اگر طعام در این آیه دو مصداق داشت، طعام در آیه قبلی هم دو مصداق دارد.
در جای دیگر این چنین آمده است: «ما باران را نازل می كنیم، زمین را می شكافیم و با بذر افشانی غذا فراهم می كنیم». اگر منظور از این طعام، طعام ظاهری باشد، منظور از آن آب، باران است و منظور از زمین و شیار و محصول آن، وسائل و محصولات كشاورزی و مانند آن خواهد بود، ولی اگر منظور از این طعام مصداق معنویش باشد مراد از آن آب، آب حیات، و منظور از زمین، زمینه حیات و زمینه دل خواهد بود و مانند آن.
پس طعام در قرآن كریم دو مصداق دارد: «طعام جسم» و «طعام روح»، آن مصداقی كه طعام جسم است و دیگران با ما در آن شریكند، درباره اش فرموده: «كُلوُا وارعواانعامكم» [2] و فرمود: «متاعاً لكم ولأنعامكم» اما آن طعامی كه مصداق معنوی است، ما با فرشتگان در آن شریكیم، اگر برای فرشته مقامی است ما در تغذیه آن طعام شریك فرشته هاییم، اگر معرفت حق و توحید حق طعام معنوی است و فرشتگان از این طعام برخوردارند، خردمندان و علما همسایه فرشته اند، و لذا در كریمه «شهدالله انه لا اله الاّ هو والملائكه واولوالعلم» [3] علما را با فرشتگان یكجا یاد می كند; یعنی در غذای معنوی، انسان های وارسته سهیم فرشته هایند، همانطوری كه در غذاهای مادی انسان با انعام شریك است. بدینگونه به ما هشدار داده كه طعام بدن، شریكی پایین تر از شما دارد، ولی اگر عالم شدید شریك فرشتگان در معارفید، و اگر در جنگ شربت شهادت نوشیدید شریك فرشتگان در پروازید.
ذیل آیه كریمه «جاعل الملائكة رسلاً أولی أجنحة مثنی و ثلاث و رباع...» [4] این چنین روایت شده كه: شهید با فرشته هم پرواز است، جعفر طیّار با فرشتگان هم پرواز است، و عباس بن علی سلام الله علیهما با فرشتگان هم پرواز است. گاه انسان دستش را در راه خدا می دهد و با «اولی اجنحةِ مثنی و ثلاث» هم پرواز می شود. گاهی تلاش و كوشش می كند تا عارف وعالم باشد، در این صورت با فرشتگان هم شهادت است.
در جای دیگر این چنین آمده است: «ما باران را نازل می كنیم، زمین را می شكافیم و با بذر افشانی غذا فراهم می كنیم». اگر منظور از این طعام، طعام ظاهری باشد، منظور از آن آب، باران است و منظور از زمین و شیار و محصول آن، وسائل و محصولات كشاورزی و مانند آن خواهد بود، ولی اگر منظور از این طعام مصداق معنویش باشد مراد از آن آب، آب حیات، و منظور از زمین، زمینه حیات و زمینه دل خواهد بود و مانند آن.
پس طعام در قرآن كریم دو مصداق دارد: «طعام جسم» و «طعام روح»، آن مصداقی كه طعام جسم است و دیگران با ما در آن شریكند، درباره اش فرموده: «كُلوُا وارعواانعامكم» [2] و فرمود: «متاعاً لكم ولأنعامكم» اما آن طعامی كه مصداق معنوی است، ما با فرشتگان در آن شریكیم، اگر برای فرشته مقامی است ما در تغذیه آن طعام شریك فرشته هاییم، اگر معرفت حق و توحید حق طعام معنوی است و فرشتگان از این طعام برخوردارند، خردمندان و علما همسایه فرشته اند، و لذا در كریمه «شهدالله انه لا اله الاّ هو والملائكه واولوالعلم» [3] علما را با فرشتگان یكجا یاد می كند; یعنی در غذای معنوی، انسان های وارسته سهیم فرشته هایند، همانطوری كه در غذاهای مادی انسان با انعام شریك است. بدینگونه به ما هشدار داده كه طعام بدن، شریكی پایین تر از شما دارد، ولی اگر عالم شدید شریك فرشتگان در معارفید، و اگر در جنگ شربت شهادت نوشیدید شریك فرشتگان در پروازید.
ذیل آیه كریمه «جاعل الملائكة رسلاً أولی أجنحة مثنی و ثلاث و رباع...» [4] این چنین روایت شده كه: شهید با فرشته هم پرواز است، جعفر طیّار با فرشتگان هم پرواز است، و عباس بن علی سلام الله علیهما با فرشتگان هم پرواز است. گاه انسان دستش را در راه خدا می دهد و با «اولی اجنحةِ مثنی و ثلاث» هم پرواز می شود. گاهی تلاش و كوشش می كند تا عارف وعالم باشد، در این صورت با فرشتگان هم شهادت است.
[1] بحار، ج 2، ص 96.
[2] طه: 54.
[3] آل عمران: 18.
[4] فاطر: 1.